تأثیر کاربرد مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم

چکیده   زمینه و هدف: آسم از شایع ترین بیماری های مزمن جهان است که با وجود پیشرفت های پزشکی هنوز از مشکلات عمده نظام های بهداشت و درمان به شمار می رود. از اهداف برنامه های مراقبت پرستاری، بهبود کیفیت زندگی است. این مطالعه به منظور ارزیابی تأثیر مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم انجام شد.   روش بررسی: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی است که در بخش های داخلی بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، سال 1391 انجام شد. از بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به بخش تعداد 80 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 40 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخله در طول سه ماه برای گروه آزمون شامل مراحل انگیزش، آماده سازی، درگیر سازی، و ارزشیابی صورت گرفت. گروه کنترل مراقبتهای معمول بخش را دریافت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم، شامل 4 بعد اصلی کیفیت زندگی: جسمی، روحی روانی، اجتماعی و محیط زندگی استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار spss ویراست 20 و با استفاده از آزمون های آماری کای دو، t زوجی، t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه (anova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی (از 2/12 ± 3 /46 به 2/9 ± 93/72 در گروه آزمون و از 1/13 ± 1/41 به 8/13 ± 5/41 در گروه کنترل) پس از مداخله افزایش داشت و بین ابعاد آن (جسمی، روحی روانی و اجتماعی، محیط زندگی) در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (05/0> p ). نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج، استفاده از این مدل در مراقبت و درمان بزرگسالان مبتلا به آسم توصیه می شود.